Julian Alaphilippe: "alle wegen leiden naar Innsbruck"

Julian Alaphilippe: "alle wegen leiden naar Innsbruck"

Derde keer goede keer in de Ardennen

De week van de Ardennenklassiekers ga ik nooit vergeten, het was een van de beste uit mijn leven. Het winnen van de Waalse Pijl was een droom die uitkwam. Om die ervaring te delen met de ploeg en mijn beste vriend, ploegmaat en roomie Bob Jungels was geweldig. De hele ploeg werkte voor mij die dag en na twee keer een tweede plek kon ik niet geloven dat ik deze keer had gewonnen op de Muur de Huy.

Enkele dagen later reden we Luik-Bastenaken-Luik, een prestigieuze koers waarvan ik wist dat het een doel van Bob was. Ik was blij dat ik iets terug kon doen om zijn doel te bereiken. Wat een zege was dat! Misschien is het lastig voor te stellen vanaf de buitenkant, maar om je beste vriend te zien winnen na een fantastische koers van de ploeg is iets wat mij erg trots maakt. We toonden nog maar eens #TheWolfpack spirit. We werken altijd zo hard, maken veel opofferingen. Dus als we winnen, dan winnen we ook als team.

Bolletjes in de Tour de France

Een andere grote droom van mij was het winnen van een rit in de Tour de France. Ik had nooit verwacht twee ritten en de bolletjestrui te kunnen winnen. Sinds de presentatie in oktober vorig jaar had ik de twee ritten (Le Grand-Bornand en Bagnères-de-Luchon) in mijn hoofd. Maar weten dat een rit je ligt en naar de zege rijden is nogal een groot verschil.

Op de openingsdag pakten we de gele trui met Fernando Gaviria, dat was een superstart van deze koers. De druk was wat weg en het motiveerde ons nog meer. Ik raakte veilig door de eerste week. Mijn moment kwam aan het begin van de tweede week toen ik een rit won en de bolletjestrui pakte. Ik herinner me nog dat ik `s avonds aan het hotel kwam en de hele ploeg blij was om het harde werk beloond te zien worden. Dat was ontroerend. Een ander moment dat mijn raakte was dat onze chefs rode bolletjes op hun poloshirts toevoegden. Dat was erg emotioneel en maakte alles nog mooier.

De Tour is erg zwaar en lang voor iedereen, maar deze drie weken waren fantastisch. Het was geweldig om met de bolletjestrui in Parijs aan te komen. Het was na de wedstrijd wel moe. Tussen de criteriums door reed ik nog San Sebastian. Ik had eerlijk gezegd weinig verwachtingen, maar mijn benen waren goed. Dus ik gaf alles toen ik doorhad dat ik kon winnen. Ik weet niet hoeveel berichten ik kreeg na mijn zege, mijn telefoon bleef maar trillen.

Na San Sebastian reed ik nog enkele criteriums in Frankrijk. Het was verfrissend om daar te zijn, ondanks dat de wedstrijden aan het einde van een drukke maand waren. Ik wilde de mensen danken voor hun support, aanmoedigingen en de keren dat ze met mij op de foto wilden of een praatje kwamen maken. Het betekent veel voor me dat mensen mij waarderen. Voor hen ga ik ook altijd voor het beste resultaat.

Na deze hectische weken had ik wel een korte break nodig, gewoon om mijn hoofd leeg te krijgen en te relaxen in de zon. Ik deed niks op die vakantie en bracht wat tijd door met mijn familie. Dat had ik nodig om weer mezelf te worden, want dat is aan het einde van de dag het belangrijkste voor me. Na deze break trok ik naar Bob Jungels in Luxemburg. Daar verbleef ik tot aan de Tour of Britain.

Alle wegen leiden naar Innsbruck

Het was mijn eerste keer hier en ik verwachtte niet veel van deze koers. Mijn eerste koers in vijf weken en ik had geen idee hoe ik me ging voelen. Ik vond het leuk om het land te ontdekken, de geweldige fans te ontmoeten.

De ritzege in Bristol kwam als een verrassing, maar daardoor ging ik wel geloven in de eindzege. Dat lukte uiteindelijk ook door de hulp van mijn geweldige ploegmaats. Het was mijn tweede zege in een rittenkoers na de Tour of California in 2016. Elke dag was overigens geweldig in Groot-Brittannië. Elke ochtend ging ik iets vroeger uit de bus om genoeg tijd te hebben voor foto`s, handtekeningen en een praatje.

Deze week koers ik in Slovakije, het land van onze sponsor janom. Ik ben hier nog nooit geweest. We staan me een ongelooflijk sterke ploeg aan de start en zijn met een knal gestart. Bob Jungels won de proloog, pakte het geel en we braken het zegerecord van de ploeg. 62 zeges, alleen het uitspreken geeft mij al kippenvel. En we hebben nog een maand te gaan in dit seizoen. Dat is nog al wat he?

Het is ook een goede voorbereiding op het Wereldkampioenschap. Innsbruck is mijn volgende grote doel en daar ben ik volledig op gefocust. Ik ben erg trots om voor de Franse ploeg te mogen rijden en ga alles geven op het lastige parcours in Oostenrijk.  De koers wordt erg zwaar, maar op een WK weet je nooit wat je moet verwachten en wat er gebeurd. Ik hoop daar top te zijn. We gaan zien wat er gaat gebeuren, maar het winnen van de regenboogtrui zou wel de kers op de taart van een super en ongelooflijk seizoen zijn!

 Photo credit: ©Tim De Waele/ Getty Images