Paris-Nice: Alaphilippe kleurt slotrit

Paris-Nice: Alaphilippe kleurt slotrit

De slotrit van Parijs-Nice was met 110 kilometer dan niet erg lang, maar erg ‘nice’ was het niet voor de renners met gietende regen en 6 klimmen: Côte de Levens, Côte de Châteauneuf, Col de Calaison, Côte de Peille, Col d'Eze en Col des Quatres Chemins.

Slechts enkele kilometers na de start dunde de groep met gele trui uit tot slechts 23 renners. Uit die groep versnelden Julian Alaphilippe en het Astana-duo Omar Fraile en Jakob Fuglsang op de tweede klim van de dag. Zij pakten een voorsprong van anderhalve minuut na 40 kilometer, maar een valpartij van Fuglsang gooide roet in het eten voor de koplopers. Fuglsang werd ingerekend door de achtervolgers, Alaphilippe en Fraile zagen hun voorsprong danig teruglopen.

Alaphilippe deed nog een flinke inspanning, maar de koude omstandigheden en de inspanningen van de dag ervoor eisten hun tol. De Fransman werd gelost op de Côte de Peille en werd ingerekend door de eerste achtervolgende groep. Alaphilippe perstte nog alle energie uit zijn lichaam om de rit uit te rijden en eindigde minuten achter Marc Soler (Movistar), die het eindklassement wist te winnen.

“Vanmorgen wist ik dat Fuglsang iets ging proberen, want hij mikte op het klassement. Ik bleef attent en sprong mee met die groep. Helaas viel hij en dat hielp ons niet echt. Ik ben blij dat ik in die kopgroep zat. Ik had graag nog meer gedaan, maar ik was nog moe van gisteren. Ik kan niet ontkennen dat ik teleurgesteld naar huis ga, maar ik put ook veel motivatie uit deze koers voor Milano-Sanremo”, aldus Alaphilippe.

Yves Lampaert nam de honeurs waar in de slotfase namens Quick-Step Floors. Hij zat nog mee in een elite kopgroep op 12 kilometer van de streep. Een serie versnellingen betekende het einde voor Lampaert, maar desondanks was de Belgische tijdritkampioen wel tevreden met zijn optreden en vorm richting de meest belangrijke periode voor hem.

“Ik heb altijd gedroomd over een goede dag in het gebergte en vandaag was zo`n dag. Ik voelde me goed en kon het wiel van de pure klimmers volgen. Op de laatste klim – toen ze volgas begonnen te rijden – had ik het lastig, maar aan het einde van de dag ben ik superblij met de benen die ik had en wat ik heb laten zien. Het voelt als een bevestiging van de goede wintertraining en geeft vertrouwen voor de klassiekers”, aldus Lampaert.