Brian Holm Blog: het familieleven en 50
Ik bedoel daarmee dat wanneer we onderweg zijn ik niet elke ochtend hoef te koken voor twee kinderen. Ik hoef ze niet aan te kleden en naar school te brengen, ik hoef niet langs het postkantoor, naar de supermarkt, mijn schoonschouders te bezoeken en heb geen moeder rondlopen die 1000 vragen stelt over de tuin. Ik hoef geen wiskundehuiswerk te doen met mijn kinderen (Ik heb geen idee hoe dat moet), naar BMX gaan of gaan zwemmen met alle kinderen uit de buurt. Ik ging zelfs met 3 kinderen naar Zweden, om daar in donker regenachtig bos vol met wilde beren, rendieren en vampieren (dat heb ik de kinderen verteld) in een tent te overnachten.
Van dat soort dingen word je echt moe. Elke avond voel ik me als een van de renners die net gefinisht is in het Velodrome van Roubaix, 8 minuten na de winnaar.
Zondags doe ik aan een soort van competitie. Daar bedoel ik dingen mee waarbij je een nummer op je borst krijgt, weddenschappen sluit met je maten over wie het snelste is, nerveus aan de start staat alsof het de Olympische achtervolgingsfinale is, waar je steevast op je donder krijgt en dan huiswaarts keert om jezelf te overtuigen dat je de volgende keer veel beter en sterker bent. We hebben allemaal een selectief geheugen, waarin we alleen onze overwinningen hebben opgeslagen en onze nederlagen vergeten.
En begin asjeblieft niet over het dak van mijn oude huis. We kochten het net voordat de financiële crisis in 2008 losbarstte. Ik vertelde mijn vrouw dat het de beste investering van ons leven zou zijn. Er hoefden maar een paar dingen gemaakt te worden. En schat, zoals je weet was ik vroeger dakdekker en klusjesman. Voor je het weet woon je in een echt kasteel… Hmmmmm
Mijn vrouw heeft ondertussen begrepen dat de dingen in het leven niet gaan zoals gepland. Iets wat ik absoluut niet heb gepland deze winter, maar toch gebeurde was mijn 50e verjaardag. Op mijn leeftijd probeer je verjaardagen te vergeten/negeren, maar mijn geweldige vrienden bleven maar vragen “Hoe is het om 50 te zijn opa? Ga je een groot feest geven? Oh nee, je moet met een stok lopen en we moeten je steak in stukjes snijden zodat je het goed kunt kauwen ouwe man.”
Eerst dacht ik: Verdikke! Waarom ben ik niet samen met Schaffi en Lefevere naar de Tour of Beijing getrokken, zodat ik ver weg was van iedereen die wist dat ik 50 ging worden. Op de dag van mijn verjaardag vroeg een vriend van me of we een koffietje gingen drinken in het centrum van Kopendagen. Waarom niet dacht ik. Toen ik bij die bar arriveerde liep ik tegen een jongeman genaamd Mark Cavendish op. ‘Happy birthday old chap..’
De bar zat vol met 150 vrienden! De middag ging over in de avond, de avond in de nacht en de nacht in de morgen. De volgende dag voelde ik me 150 jaar oud, maar het was een van mijn beste verjaardagen ooit!
Tot snel!
The Holm